Burgu i një vajze

(Kushtuar heroinave shqiptare)

Sa e gjatë ishe nata mbrëmë
mbetet për të mos u harruar
Në atë qoshen e errët
me qeben e leckosur isha mbuluar.

Si duket gardiani mbrëmë nuk ishte lodhur
se sot në qeli erdhi i qeflisur.
Edhe sonte sikur mbrëmë do bëjmë lojë
ndoshta sonte nuk do jesh e pagojë.

Mezi lëviza nga dhembja e prangave
që në qeli ishin shumën të randa,
zingjirët në betonin e ftohtë
kishin hyrë thellë, thellë në asht.

Mbrëmë shoku yt eci te varret
se përtonte të fliste për të marrët.
Sonte prapë do bëjmë lojë,
ndoshta ndërro mendjen zonjë.

Sa shumë egërsohej i pa shpirti,
kur nga plagët gjaku rrëshqiti.
Do të vras me këto duar
thoshte gardiani i tërbuar.

Sa natë e ftohtë sa natë e gjatë
në qoshen e birucit shtrëngoja plagët.
Krismat e e dyerve më nxorën kllapinë
zvarrë nëpër shkallë deri në hetuesi
aty zgërdhiheshin deri në pafundësi.

Ke dashur Shqipni, ke dashur flamur
o do flasësh sonte o do të bëjm gur.
Kisha dhanë besën atyre që ishin n’qeli tjera
se s’do flas deri të më prekë të ftohtë
nanë e mjera.

Sabedin SHERIFI /Janar 2025