Gjilani dikur – në freskinë e kalldrëmit

Sabedin Sherifi

Para më shumë se dyzet viteve, rrugët e Gjilanit kishin një pamje krejt tjetër nga ajo e sotmja.

Në vend të asfaltit të zi që nxehet nën diell, qyteti mbante mbi shpinë kalldrëmin – gurë të vegjël të radhitur me kujdes, që i jepnin hijeshi dhe freski çdo rruge.

Në ato kohë, ecja nëpër qytet kishte një ritëm tjetër.

Zhurma e hapave përzihej me trokitjen e gomave të veturave të pakta mbi gurë, ndërsa rrugët përshkoheshin nga qytetarë që ecnin pa nxitim, duke ndalur herë pas here për t’u përshëndetur.

Kalldrëmi i Gjilanit ishte më shumë se një shtresë guri – ishte pjesë e identitetit urban, dëshmi e një periudhe kur qyteti zhvillohej, por ende ruante shpirtin e tij tradicional.

Me kalimin e viteve, asfaltimi i rrugëve solli modernizim, por edhe humbjen e asaj freskie që vetëm guri mund ta jepte.

Sot, shumë gjilanas e kujtojnë me mall atë periudhë.

Fotografi të vjetra, si kjo që ruan një pamje të rrallë të qendrës së qytetit, i rikthejnë kujtimet për një Gjilan më të qetë, më njerëzor dhe më të ngrohtë në shpirt – ndonëse më të ftohtë në hapësirë.