Si e zgjedh viktimën një kriminel, ja çka tregon eksperimenti në rrugë
Agresorët zgjedhin instinktivisht “prenë” e tyre, duke e perceptuar cenueshmërinë e saj përmes sjelljeve të veçanta të viktimës, siç është mënyra e ecjes ose qëndrimi i tyre.
Një eksperiment i famshëm i kryer në Nju Jork në vitin 1981 nga sociologët Betty Grayson dhe Morris Stein vendosi standardin për këtë temë.
Studiuesit kishin vendosur një videokamerë në një trotuar të frekuentuar në qytet, duke filmuar kalimtarët për tri ditë dhe më pas ua tregonin pamjet një grupi të burgosurish të mbajtur për krime të dhunshme, përfshirë vrasjen, përdhunimin dhe grabitjen me armë. Ja se çfarë thanë kriminelët e intervistuar.
Rëndësia e gjuhës së trupit
Të burgosurit vlerësuan këmbësorët duke u dhënë atyre një notë nga 1 deri në 10, bazuar në atë që ata vlerësuan nivelin e vështirësisë së çdo prite ndaj tyre.
Për habinë e madhe të studiuesve, për të identifikuar “shënjestrat”, të burgosurve iu duheshin vetëm disa sekonda (7 sekonda mesatarisht), gjatë të cilave elementë si gjinia, përkatësia etnike apo mosha e kalimtarëve nuk ishin përcaktues.
Ndikimi ishte gjuha e trupit, gjatësia dhe shpejtësia e hapit, koordinimi i gjymtyrëve dhe sinjale të tjera joverbale, të klasifikuara nga studiuesit si “jashtë normës” ose “të pazakonta”.
Pra, shmangia e tyre është rregulli i parë për të shmangur përfundimin në karrigen e një krimineli.
Ecja me hap të sigurt
Në studim, njerëzit e klasifikuar nga kriminelët si më pak të cenueshëm ecnin me lehtësi, duke ecur me hapa energjikë që ishin në proporcion me gjatësinë e tyre.
Në të kundërt, hapat shumë të gjatë ose shumë të shkurtër tërhoqën vëmendjen e sulmuesve.
Prandaj këshillohet që të ecni me të njëjtën shpejtësi ose maksimumi pak më shpejt se këmbësorët e tjerë. Një ecje tepër e shpejtë mund të tregojë nervozizëm.
Ecja e drejtë dhe e sinkronizuar
Gjatë ecjes duhet të shmangim të përkulurit duke zhvendosur peshën e trupit djathtas ose majtas, duke mbajtur një ecje të drejtë dhe të sigurt, duke sinkronizuar lëvizjet e gjymtyrëve dhe duke mos i tërhequr këmbët.
Këto lëvizje mund të sinjalizojnë përhumbje ose ndonjë problem fizik që sulmuesit mund t’i zbulojnë lehtësisht.
Më pas duhet të shikoni përreth natyrshëm në mënyrë që të dominoni mjedisin dhe të vini re paraprakisht njerëz të dyshimtë. Në mënyrë paradoksale, edhe shikimi i agresorit të mundshëm në fytyrë mund të na mbrojë, duke “djegur” efektin e tij të befasishëm.
