“Dasmat në shpi” dhe “shitorja e lagjes”

Majlinda Sulejmani

Një ndjenjë e thellë nostalgjie më përfshin kur mendoj për kohët e vjetra në Kosovë, për ato momente të thjeshta e të paharruara që kanë lënë gjurmë në zemër.

Atëherë, jeta kishte një ritëm ndryshe, ma të qetë, ma t’shtruar, ku gjithçka duket se kishte një kuptim të veçantë.

*Dasmat në shtëpi* ishin një prej atyne ngjarjeve që nuk harrohen kurrë.

Shpija stolisej me kujdes, me perde t’reja e me qylyma të pastër si bora, ndërsa oborri mbushej me zhurmën e të qeshunave e të bisedave.

Gratë përgatitshin bakllavanë me duar t’arta, ndërsa burrat pritnin mysafirët me bujari.

Zani i çiftelisë e i këngës së vjetër shqipe kumbonte deri vonë natën, ndërsa nusja e re, me petkun e saj t’bardhë, ecte me hapa t’ngadalshëm, me emocionin që e priste një jetë e re.

Këto ishin dasma të vërteta, me zemër e me shpirt, ku çdo detaj kishte nji domethënie, nji pjesë e traditës që përcillej brez pas brezi.

*Shitorja e lagjes* ishte vendi ku secili prej nesh e kalonte ditën përditë. Një hapësirë e vogël, por e mbushur plot me jetë.

Shitorja kishte gjithmonë një atmosferë t’ngrohtë, ku njerëzit nuk shkonin vetëm për me ble diçka, por edhe për me folë, për me qeshë, e për me ndërru lajmet e fundit.

Fëmijët hynin me një farë kureshtie, duke shiku rreth e rrotull raftet e mbushura me karamele t’pambukta, e me librezën e veresisë n’dorë, që shpesh mbetej borxh për mujt e ardhshëm.

Nuk ishte një shitorje e thjeshtë, por një pikë takimi për gjithë lagjen, ku secili njeri kishte emnin e vet, e ku ndjeheshe gjithmonë i mirëpritun.

Koha e atëhershme kishte një ndjesi t’veçantë, një përzierje e lumturisë me thjeshtësinë.

Edhe pse jeta nuk ishte e lehtë, kishte një lloj sigurie dhe ngrohtësie në çdo ditë që kalonte.

Kur po kthehem mbrapa me mendje, po më duket se çdo moment ishte i mbushur me vlerë, çdo detaj kishte një rëndësi t’pafundme.

Nga dasmat e bujshme në shtëpi, te vizitat e përditshme në shitoren e lagjes, secila pjesë e jetës së atëhershme ishte si nji fije e artë që ndërthurej në qilimin e jetës tonë.

Kjo është një pjesë e kujtimeve që do t’ruaj gjithmonë në zemër, si një thesar që nuk humbet kurrë.

E tash, kur m’kaplon malli, kthehem tek ato ditë t’vjetra për me u kujtu se sa e thjeshtë, por sa e bukur ka qenë jeta atje, në ato kohë që s’kthehen ma.